Μια ινδιάνικη παροιμία λέει πως «εκείνοι που λένε τις ιστορίες ορίζουν τον κόσμο». Πραγματικά, όσο η τεχνολογία εξελίσσεται, τόσο αυτή η ρήση εμπεδώνεται, όχι μόνο στο συνειρμικό επίπεδο της κατανόησης, αλλά και σε εκείνο της επιβεβαίωσης με δεδομένα.

To storytelling έχει εξελιχθεί σε μια δεξιότητα την οποία τόσο οι νέοι όσο και οι έμπειροι επιχειρηματίες δεν μπορούν πλέον να αγνοήσουν. Ένα προϊόν που συνοδεύεται από μια πολύ ωραία ιστορία είναι πιο αξιόπιστο και πιο θελκτικό από τον ανταγωνισμό

Πιστεύουμε πως όταν δεν μιλάμε, όταν δεν μοιραζόμαστε πράγματα που μας αφορούν, προστατευόμαστε από τον κόσμο, γινόμαστε κατά κάποιον τρόπο λιγότερο ευάλωτοι στον σχολιασμό του. Μας διαφεύγει πως, με τη σιωπή μας, παίρνουμε ένα ρίσκο που μπορεί να αποδειχθεί μεγαλύτερο:

Είναι σημαντικό, πριν αρχίσουμε να μοιραζόμαστε, να ακούμε. Να δίνουμε σημασία στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της κουβέντας, στην αύρα του συνομιλητή μας. Να ακούμε τις λέξεις και πίσω από αυτές. Να παρατηρούμε αν είναι αβίαστες ή ζορισμένες, αν είναι συνεκτικές ή

«Εσύ με τι ασχολείσαι;», με ρωτούν -στον ενικό ή στον πληθυντικό, δεν έχει σημασία. «Με την επικοινωνία», απαντώ συνήθως πολύ αφαιρετικά, ξέροντας πως με την απάντησή μου στην ουσία ανοίγω κουβέντα. «Επικοινωνία; Δηλαδή τι ακριβώς; Εννοείς διαφήμιση;», συνεχίζουν συνήθως. Κι